İnsanlık tarihini, baltayla keser gibi devirlere ayıramayız. Bugün, dünün devamıdır; yarın bugünün. Bu coğrafyada birçok medeniyetler, birçok idare şekilleri birbirini kovalamıştır. Mühim olan, bu ülke de yaşayan toplumların kaderidir. Kopuş, yaşayan topluluklar için felaketlerin en büyüğüdür. Bugünü yapanlar dünün mekteplerinde okumuş, dünün hocalarından ders almış, yani belli bir geleneğin devamcısı olmuşlardır. Milletleri ayakta tutan da bu süreklilik olsa gerek. Yeni bir medeniyet ne bir günde fethedilir ne de bir asırda. Babasını inkâr eden, haramzâdedir. Her irfan bu birikime dayanır, her cemiyet bir irfana. Felâket maziyi yeteri kadar tanıyamayışımızdadır. Elbette ki hepimiz mazinin eseriyiz. Ama köklerimizi şuurlu olarak bilmek ve dünü lüzumundan fazla yücelterek rüyada yaşamak değil, tarihimizi mutlu veya mutsuz bütün yönleriyle anlamak ve olaylara tenkitçi bir gözle eğilmek tek kurtuluş yoludur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder