Yapmaya alıştırıldığımız işlerden binde biri bile
kendimizle doğrudan doğruya ilgili değil. Bakarsınız bir adam canını dişine
takmış, kurşun yağmuru altında, yıkık bir kale duvarına tırmanıyor bütün
hıncıyla; bir başkası, karşı tarafta kan revan içinde, aç susuz savunuyor o
kaleyi ölesiye: Kendileri için mi gösteriyorlar bu yararlığı? Uğrunda
ölecekleri ve hiç görmedikleri insan belki o sırada kılım kıpırdatmadan keyif
sürmektedir. Bakarsınız bir başkası, bitkin, perişan, saçı sakalı birbirine
karışmış kitaplıktan çıkıyor gece yarısından sonra: Bunca kitabı daha iyi, daha
akıllı bir insan olmak için mi karıştırdı sanırsınız? Yok canım sen de! Ya
ölecek o kitaplıkta ya öğretecek yarınki kuşaklara Platus'un dizelerini hangi
düzenle kurduğunu ve falan Latince sözcüğün nasıl yazılması gerektiğini. Kim
seve seve feda etmiyor sağlığını, canını şan şeref için? Oysa kalp bir paradan
başka nedir ki şan şeref?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder