Uysal Kız / Dostoyevski

“Körsün, kör, ölüsün, işitmiyorsun! Bilmedin seni hangi cennete yerleştireceğim. Cennete ruhumda idi, onu senin etrafına serecektim! Ama sen beni sevmeyecekmişsin zararı yok, ne çıkar. Her şey aynı olacaktı. Aynı vaziyette kalacaktı. Bana her şeyi bir arkadaş gibi anlatacaktın. Neşelenecektik, birbirimizin gözlerine neşe ile bakarak gülüşecektik. Böyle yaşayabilecektik. Başkasını bile sevsen zararı yoktu! Sen onunla beraber gezip gülerdin, ben de sokağın öbür yanından seyrederdim…”