Düşüş / Albert Camus

‘’..biz kendimizden iyi olanlara nadir olarak bel bağlarız.Daha çok onların toplumundan kaçarız.Tersine,çoğu zaman kendimize benzeyen ve zayıf yanımızı paylaşan kimselere açarız içimizi.Demek ki kendimiz düzeltmeyi ya da iyileştirmeyi istem

eyiz:Önce kusurlu diye hüküm giymemiz gerekir.Yalnızca acınmayı ve yolumuzda cesaretlendirilmeyi dileriz.Kısacası,biz hem suçlu olmaktan çıkmayı,hem de kendimiz arıtmak için çaba göstermemeyi isteriz.Yeterli hayasızlık da yoktur,yeterli erdem de yoktur.Ne kötülük, ne de iyilik enerjisine sahibizdir…’’