Sana Bir Ara Aklımda Kalanları Anlatırım Alper Gencer

ne sular geçti böyle buzla buhar arası

ne kısa bir yazken o niçin hala bitmiyor

durmuş bir vakit bende sisli gece yarısı

çektirdiğin fotoğraf neden hiç konuşmuyor

geç kaldık ve yanlışları güzeltemedik

erken varsak doğrular bakışı yakacaktı

çok sarhoştum yani hak ettim yaşamayı

evden kaçmıştım eve

tuza yara saçmıştım

bütün randevulara düzenli olarak geç kalmakta haklıydım

gök bana göre değildi yeri zaten hiç sorma

gök de kendine göreydi yerde zaten hiç durma

çıktım bir kapısını bulup yaşadıklarımdan

vardım ki seni sevdim

seni sevdim evler arasından bir evdin

döndüm ve dönüşümle düştü aniden dekor

sen yükseldin elinde kara bir kalem vardı

say ki her yanım ihanet kadar yazdı

ve çeşitli organlar olarak

insanı yar eden vardı

var eden vardı aşkı

kelebek küllerinden bir şaraba yazarak

okumak budur

yani yağmur bekleyen toprağın durmaksızın kuruması

sana çok şeyler anlatmak istemem

kendi sesime kavuşasım kadardı

senaryo gereği doğdum

çocuklarım oldu her an ölebilirler

bel bağladım kimyaya

kendimi siyah elbiseler içinde

buldum hiç durmadan bir kızıla bakarken

durdum binlerce sene kendime ki ağlarım

anam babam diyorum her an ölebilirler

ölsünler ne çıkar

en çok her boşluğu dolduran bir keder çıkar

allah kimseyi ölümden korumasın

ölüm olmasa bu rezil hayatın suyu çıkar

sen de gidip öldün ama kalıp öldürüyorsun

ben de kalıp ölüyorsam senin dirinledir bu

bu kadardır işte ne kadar dersek o kadar olan hayat

herkes ölür gider biz yaşayıp kalırız

öyle bir kalırız ki

kadraj dağılır

ve dünya birer diri olarak bizi kabul edemez

yaşamak budur

herkes giderken kalmak zorunda kalmakla beraber kalmak

kadar kahpe ve yalan

kadar başımızın üstünde yeri var

hayatımın rolünü oynadım başrolde sen de vardın

ne fırtınaydı ama o saçlarınla birlikte

ne güneşlere yandık var mıydı hiç hatırım

avluda oturmuştuk ellerin ellerimde

sana bir ara aklımda kalanları anlatırım