Kalbim!
|
kesiğinde son bulsun bu kayboluş
içinde unuttum seni kuş yuvasının
nefesinde neşter gibi iz bırakan savruluş
keyfine sefalar yakıştıran hüzün olsun...
Kalbim!
giderse gitsin
sana doymadan dilini kessin pınarından
sana bir şiir gerek bu yokuşun başında
hangi göz süzmeden yazdıracaksa
o bakışa tutulsun parmakların..
Kalbim!
kimse için söylenmedi ağıdın
içini dağlayan bir dakika için kahraman sayıldın
omzunda ben olsam diye yürüdüğün yol aşk değildi
ismi yok gözleri renksiz elleri elsizdi
sesi sessiz ve dudakları izsizdi
çizilmiş bir resimdi hevesin...geçti
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder