Jurnal II/Cemil MERİÇ

‘’Bir uçurum gibi büyüyen sükut,hayattan,ışıktan,ümitten kopuş…Nihayet gönlüme baharı getiren sesiniz.Kırık bir tekne,karanlık bir deniz.Ufukta siz olmasanız hayat denen bu yolculuk,bu rezil,bu pespaye,bu komik sürükleniş dayanılmaz bir çile olurdu.’’