Yüreğinde aşk ve sevgi taşımayan insanlar,yeni bir dünya kuramazlar.
Acıma,sevginin çocuğudur,zulümse katili.
Uyandırılmış insan yetileri,sevgi toprağına kök salmazsa,onlardan kısa zamanda ‘şer çiçekleri’ boy gösterir.
Sevgisiz uygarlık,zakkum ağacı gibi,insanlığa kötülükler yemişini verir.
Sevgi kurtaracaktır dünyayı,insanlığı,Tanrı sevgisiyle kenetlenmiş sevgi demeti.
Hasedin,çekememezliğin kökünü kurutan sevgidir.Affeden,bağışlaya
Sevgi bir zafer kutlamasıdır.
Feragat ve fedakârlıklar çilesine,insan,ancak,sevgi
Sevgiyle aşılır bu dünya.
Evet!İnsan,gerçek sevgiye ulaşabilmek için önce kendini sevmekten vazgeçmek zorundadır.
Sevgi aptallık değildir;zekâyı aşan bir zekâ,duyguyu aşan bir duyarlıktır..
Hile sevgiyi yenemez,sadece kendini yener.Riya sevgiyi örtemez,ancak kendini örter. Kuvvet, sevgiyi deviremez,ancak kendini devirir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder