24 Mayıs 2012 Perşembe

Cahit Koytak


yalnızlık duman rengidir,
yaşlılık kurum rengi,
çocukluk deniz rengi...

dostluk tütün rengi sanılır,
bazen tütün rengidir sahiden,
ama çok zaman toprak rengi;

sevgi yağmur rengidir çünkü,
hasret bulut rengi,
vefa tan rengi

hayatın rengi, peki?
geçip giden yılların rengi,
akıp duran günlerin rengi?

rüzgârın rengi olur mu ama,
suyun rengi, rüyanın rengi,
şiirin rengi?


Hiç yorum yok: