‘’Acıkmışlar...açlar, yazık. Dilenmeyi de bilmezler.
Kapımızda bekleştiler. İki lokma alınca da gittiler. Anlamadın sen emmim oğlu;
eşşeklik edip verdim paketi. Kendimi birşey sandığım için. Bilirim ben; ayıp
olmasın diye aldı paketi. Bilirim ben; bekledikleri iki lokma iki çift laf...
hatta yok sayılmamak, eşya farzedilmemek: Varlıklarının, insanlıklarının kabul
edildiğine inanmak. Asıl açlık bu. Yürütecek, konuşturacak, gözlerinin ferini
getirecek iki lokma bu.’’
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder