Sonra sustu.
Hava kararmaya başladığında, belki dayanamadığından, ağzından şu sözler dökülmüştü:
"Her musikî, sesin değil de, aslında sessizliğin bir taklidi."
Derken şunu da söyledi:
"Musikî sessizliğe ne kadar yakınsa, o kadar da mükemmel olur."
Nihâyet şu sözleri mırıldandı:
"Kulakları hassas olduğu hâlde hiç bir şey işitmeyen kişi, O'nu dinliyordur."
Şunu da dedi:
"Sessizlik de bir perdedir. Sessizliği işitebilirsin. Es bile bu perdeye kıyasla, ses'tir.
Yüzünde bir hüzün belirdi ve dedi:
"İnsanlara neyi söylediğimi ve onları neye dâvet ettiğimi hemen hemen kimse anlamadı. Oysa onlara neyi ve ondan üflenen nefesini anlatmış, hepsini neye dâvet etmiştim. Kulağı olan işitti."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder