Tutunduğu dalı tutuşturup bülbül düştü
...
Gün doğumundan gün batımına kızardı bahçe
Bir bir leylak nergis lale ve sümbül düştü
ne çam dayandı ne kestane ne kavak ne nar
bin yıllık çınar gürül gürül düştü
Geçti mi ki yeşilin sonsuzluk yüklü çağı
Kader yanardağından kızıl kara kül düştü
Vakit görmemişti böyle bir kıyameti
Akıl sarardı karardı ruh gönül düştü
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder